തീര്ത്തു നാം
സ്നേഹമാം തീര്ത്ഥപ്രവാഹം നിലച്ചുപോയ്
മതിലുകള്തീര്ത്തു നാം മനുഷ്യനുച്ചുറ്റും പരസ്പ്പരം അറിയാതെ
ഉഴറുന്നു മര്ത്യന്
മതിലുകള് വളര്ന്നു
പടുവൃക്ഷമായ്
വേരുകളാഴ്ത്തി മനുഷ്യ
ഹൃദയങ്ങളില്
നന്മയെ വേരോടെ
പിഴുതെറിഞ്ഞു
മനുഷ്യത്വം പാടെഅവ
മറച്ചുവച്ചു
മനുഷ്യമനസോ വെറുമൊരു
പാഴ്ഭുമി
കേണു ഒരിറ്റുദാഹജലത്തിനായ്
വെബലോടെ
ഒടുവില് മനസുസ്വയം
മന്ത്രിച്ചു
എന്തിനുതവേണ്ടി എനിക്കീ
പാഴ്ജന്മം
മനസ്സ്കേണു കരഞ്ഞു
ചോതിച്ചുപോയ്
എവിടെ വിമോചന
വാതില്പടികള്
അതുകണ്ടറിയാതെ മതിലുകളും
പറഞ്ഞുപോയ്
വേണ്ട മനസ്സിനുച്ചുറ്റും
മതിലുകള്